Gdy pojawia się dziecko – rozmowa z seksuologiem

POLECAM MOJĄ KSIĄŻKĘ

Kiedy na świat przychodzi pierwsze dziecko, wszystko się zmienia w życiu pary. Wydaje się, że to oczywiste stwierdzenie. Przecież wiele osób jest świadomych tego, że przywitanie nowego członka rodziny oznacza poszerzenie się systemu. Po prostu robi się ciaśniej. Rodzi się więcej obowiązków, pojawiają się nowe wyzwania i troski (jak np. o prawidłowy rozwój dziecka, o jego zdrowie). Jest też tak, że miłość między małżonkami/partnerami wchodzi w nowy etap. Oprócz tego, wiele zmian zachodzi na pozostałych płaszczyznach, jak np. zawodowej – nadal to kobiety częściej decydują się na pozostanie z dzieckiem w domu i niejednokrotnie rezygnują z dotychczasowych planów. Zaczyna brakować czasu, nieporozumienia się piętrzą, aż w końcu wybuchają konflikty. Zdarza się, że pary zaczynają ze sobą walczyć – już nie idą ramię w ramię, ale obwiniają się wzajemnie i mają do siebie żal o niezaspokojone potrzeby. Hierarchia tego, co ważne również ulega zmianie.

Zatem co zrobić, aby zadbać o siebie i o relację małżeńską/partnerską w poszerzonym systemie rodzinnym? W jaki sposób pielęgnować to, co połączyło małżonków/partnerów? Jak podsycać wzajemne zainteresowanie i nie zatracić siebie w rodzicielstwie? Na te oraz inne pytania odpowiada specjalista – Robert Lubowiecki* – seksuolog, coach relacji intymnych.

Robert, w jaki sposób budować nową relację małżeńską/partnerską po pojawieniu się pierwszego dziecka?

Pojawienie się pierwszego dziecka powoduje ogromne zmiany w relacji i w życiu. Tak jak mieliśmy dotychczas zaplanowany swój dzień (zachcianki, potrzeby), to zmienia się on na rzecz dziecka. Pojawił osobnik, który wrzeszczy, płacze, odbiera nam partnerkę, nie możemy jej mieć wtedy, kiedy chcemy. Musimy dzielić miłość. Dziecko tutaj wygrywa, co jest często naturalne. Od samego początku ważne jest jednak, żeby dopuszczać partnera do opieki nad dzieckiem, np. przy pielęgnacji (zmiana pieluch, obecność podczas kąpieli). Wspólne prace łączą – nic tak nie łączy, jak łączenie się w bólu 😉 Poza tym, że dla mężczyzny jest to okazja do naturalnego wejścia w nową rolę, to może być to także kręcące dla partnerki/żony.

Czyli ważne jest, żeby kobiety pozwalały swoim mężom/partnerom opiekować się dzieckiem i nie chodzi tutaj tylko o odciążenie podczas opieki?

Często zdarza się tak, że mężczyźni uciekają w pracę albo na siłownię czy w inne pasje, bo nie potrafią sobie poradzić z nowym mieszkańcem domu. Partnerki robią tutaj taką krecią robotę, bo często nie dopuszczają mężczyzny: „Daj, bo zepsujesz” 😉 A to przecież może być wspólny czas: pielęgnacji, karmienia, układania do snu. Możemy wieczorem stworzyć fajny rytuał, zapalić świece, zrobić światłem półmrok. To buduje relację i poczucie bezpieczeństwa. Chodzi o to, że partner oprócz tego, że jest fajnym kochankiem, mężem, to jeszcze jest świetnym ojcem. Dla wielu kobiet jest to kręcące. Można to zauważyć np. wtedy, gdy tatuś z wózkiem idzie przez park i mamusie go obserwują i szepczą sobie różne słówka.

Szeptanie słówek kojarzy mi się z kochankami… . To przejdźmy do rzeczy – co z tym seksem?

Ważne, żeby rodzice pamiętali, że nie są tylko ojcem i matką, ale są nadal kochankami. I dla jednych par powrót do seksu po porodzie może być naturalny, a u innych – mogą pojawić się pewne obawy, np. czy kobietę nadal boli rana po cesarskim cięciu, czy fizycznie czuje się już gotowa. Niektórzy faceci mają problem z przeskoczeniem – że to jest matka mojego dziecka i jak miałaby to być teraz moja kochanka? Istotne jest, żeby to przegadać i powiedzieć sobie nawzajem o swoich obawach, nie czaić się. Warto też powiedzieć o swoich tęsknotach: „Tęsknię za twoim dotykiem”, „Chciałabym się do ciebie przytulić”. I to może być pierwszy krok do budowania nowej relacji.

Bliskość można budować poprzez różne pieszczoty (petting), masaże, wspólną kąpielą. A seks nie musi być tylko w nocy. Może być w ciągu dnia – spontaniczny, kiedy maluch ucina sobie drzemkę. Zdarza się tak, że kobieta nie do końca dobrze się czuje po porodzie, ale ma ochotę na fizyczną bliskość, to warto żeby miała kontrolę nad rękami partnera i prowadziła go – kiedy np. ma bolesność piersi, to po miejscach, które chce, żeby były dotykane. Jak ktoś ma potrzebę kontroli, można wykorzystać hasło STOP, które będzie wspólnym hasłem – tego miejsca nie dotykaj.

Po przeczytaniu ostatniej odpowiedzi niektórzy mogliby się pewnie zaczerwienić 😉

W gabinecie spotykam pary, które sferę seksualną traktują bardzo poważnie – z takimi minami grobowymi. Oczywiście, że pochodzimy z różnych domów i dla każdej z naszych rodzin co innego było ważne. Jedne rodziny były surowe, inne bardziej liberalne. Inny był stosunek do seksualności, do relacji. Można myślami wrócić do dzieciństwa i zobaczyć, że np. podczas spaceru najpierw szedł tata, potem mama albo przypomnieć sobie czy rodzice byli przytuleni, czy się całowali i czy jak dawali sobie całusa, to był przymuszony czy nie. Przede wszystkim ważna jest otwarta rozmowa między partnerami o potrzebach, dobre planowanie czasu i zrozumienie.

Tylko kiedy młodzi rodzice mieliby znaleźć na to czas?

Są babcie, nianie czy rodzic chrzestny. Warto wykorzystać jakąś popołudniową drzemkę dziecka na wspólne zobaczenie filmu, pocałowanie się czy pieszczoty albo seks. To nie musi być związane tylko z nocą. To może być fajna bliskość, przyjemny dotyk w ciągu dnia na sofie. Warto podzielić ten czas na własne potrzeby, żeby mama mogła znaleźć czas dla siebie. To mogą być też pikantne wiadomości czy dotykanie nawet jak gdzieś tam dziecko się bawi – pocałować za uszkiem, pocałować po szyi. Nie ma w tym nic złego. Jest to nawet rozwojowe dla dziecka, kiedy widzi jakim uczuciem obdarzają się jego rodzice i na tej podstawie rozwija się psychoseksualnie. Ma obraz tego, w jaki sposób powinno traktować się kobietę/mężczyznę, kto jaką rolę pełni i jak powinno się obdarzać miłością, czułością.

Doświadczenie i badania pokazują, że znaczenie obrazu domu rodziny pochodzenia jest niezwykle ważne dla rozwoju tożsamości człowieka.

To kształtuje naszą seksualność, nasze podejście do związków i do tego, jak się powinno traktować drugą płeć, drugą osobę i z tym też są związane przekonania. W gabinecie ostatnio spotykam parę, gdzie żona uważa, że mężczyzna powinien zawsze inicjować seks. Czyli, że jak kobieta inicjuje seks, to jest ladacznicą, jest rozwiązła. A facet ma taką fantazję, że patrzy sobie na tv, a tu żona przychodzi w szlafroczku i zaprasza na seks, kokietuje.

Płeć tutaj nie decyduje?

To jest związane z tym, jak byliśmy socjalizowani i co chłonęliśmy w okresie dorastania i jakie były nasze wczesne pierwsze relacje miłosne czy seksualne.

I wyobrażenia na temat nas w związku?

Tak, że np. kobieta powinna być ozdobą domu, zawsze dobra, życzliwa, atrakcyjna. I potem widzimy ją w rozczochranych włosach, z papką na dresie albo z tym, co właśnie zwróciło dziecko. I nie ma tej iskry. Dlatego dbanie o relację miłosną, seksualną w parze jest bardzo ważne.

Żeby nawet w tym dresie się chciało? 😉 To o czym młodzi rodzice powinni pamiętać w kontekście dbania o ich wzajemną relację?

Żeby nie łączyło ich tylko dziecko. Koło się dalej toczy, jak mówią. Dla chcącego nic trudnego. Wszystko zależy od pary, samo się nie zmieni. Oboje jesteście odpowiedzialni za relację. Dzielcie się obowiązkami, pomagajcie sobie. Jak zrobicie razem, to zrobicie szybciej. Pamiętajcie o harmonii i czasie tylko dla Was.

Dziękuję Ci za rozmowę!

Serdecznie zapraszam do odwiedzenia strony Roberta na Facebooku – będziecie mogli podglądnąć praktyczne wskazówki, które będą mogły wspierać budowanie Waszej nowej relacji małżeńskiej/partnerskiej po pojawieniu się dziecka. Pamiętajcie, że randkować można nawet w domu, co Robert wraz z małżonką pokazali wszystkim w okresie pandemii – „Miłość w czasach zarazy”. Zapraszam Was serdecznie!

* Robert Lubowiecki

Seksuolog, Coach Relacji Intymnych, certyfikowany Coach Grupowy i Zespołowy, Trener, Terapeuta Pedagogiczny, Nauczyciel akademicki, Pedagog, Oligofrenopedagog, Streetworker, Trener Umiejętności Społecznych. Współpracownik Stowarzyszenia PoMOC przeciwdziałającemu handlowi ludźmi i pomagającemu ofiarom przymuszonej prostytucji. Autor seksuologicznych warsztatów dla młodzieży, które prowadzi w całym kraju. Uczestnik wielu konferencji i szkoleń dotyczących ludzkiej seksualności i relacji. Twórca i trener warsztatów z budowania bliskości, wzmacniania oraz rozwijania relacji miłosnych i seksualnych. Człowiek łączący i dotykający w pracy stref duchowych, cielesnych i psychicznych. Aktywny działacz społeczny i propagator relacji opartych na dialogu i radości.